Аллоҳ таъоло тарс ва тангиҳоро аз бандагонаш бардоштааст. Дар бисёр аз аҳкомҳо ба онҳо онро ба сабаби узрҳое, ки ба он рӯ ба рӯ мешаванд, сабук гардонид. Аз ҷумлаи онҳо рӯза, ки агар шахсе дар рӯзи Рамазон аз рӯйи фаромӯшӣ чизе бихӯрад, ҳеҷ боке надорад, рӯзааш дуруст аст. Паёмбар ﷺ фармуданд: “Шахсе, ки рӯзадор буд ва аз рӯйи фаромӯшӣ чизе хӯрд, пас рӯзаи худро давом бидиҳад, зеро Аллоҳ ӯро таъом ва шароб додааст”. Шахсе, ки ба сабаби бемор буданаш аз рӯза доштан оҷиз бошад ва беморӣ аз ӯ дур нагардад ва ё ба сабаби калонсол буданаш рӯзадорӣ машаққат бошад, пас рӯза надорад ва ба ҳар рӯзи он ба як мискин таъом бидиҳад.
Ҳар зане, ки ҳайз ва нифос мебинад, ба ӯ воҷиб аст, ки ифтор бикунад. Ва зани ҳомиладор ва ҳам зане, ки кӯдаки ширхор дорад, хӯрдани рӯза иҷозат аст.
Ба шахси мусофире, ки намозашро қаср мехонад, ҷоиз аст, ки ифтор бикунад. Ва ба онҳо воҷиб аст, ки қазои онро баъди моҳи Рамазон бидоранд.
Барои беморон дар рӯзадорӣ се аҳвол аст:
1.Агар рӯза доштан барои онҳо машаққат ва зараре надошта бошад, пас рӯза доштан ба онҳо фарз аст.
2.Агар рӯза доштан барои онҳо машаққат бошад, вале ягон зараре надошта бошад, пас ӯро ба рӯзадорӣ маҷбур карда мешавад.
3. Агар рӯза доштан дар ҳақиқат ба ӯ зарар меорад, пас рӯза доштан ба ӯ ҳаром аст.
اللغة الطاجيكية
Забони Тоҷикӣ
