لماذا لا نحتفل برأس السنة الملادية؟

БАРОИ ЧӢ СОЛИ НАВРО ҶАШН НАГИРЕМ ?
اللغة الطاجيكية.
Забони Тоҷикӣ.

الأصل في الأعياد على إختلاف مسمياتها أنها من شعائر الأديان.
Асли пайдоиши идҳо, сарфи назар аз номҳои гуногун, ин яке аз шиорҳои дин мебошад.
فهي سمة من السمات التي تتميز بها كل ملة وأتباعها عن غيرهم.
Пас ин яке аз хусусиятҳое аст, ки ҳар миллат ва пайравони он аз якдигар фарқ мекунанд.
وقد تواترت النصوص الشرعية بحصر أعياد المسلمين في عيدين كل عام. هما الفطر والأضحى.
وعيد كل أسبوع هو يوم الجمعة.
Ба таҳқиқ ва бо далели шаръӣ идҳои мусулмонон, ду иде аст, ки ҳар сол онро ҷашн гирифта мешавад. Ва ин идҳо, иди Фитр, иди Азҳо ва иди рӯзи Ҷумъа аст, ки он ҳама маҳдуд аст.
قال رسول الله صلى الله عليه وسلم: إن لكل قوم عيدا، وهذا عيدنا.
Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва саллам фармуданд : "Албатта ба ҳар қавм иде ҳаст, ва ин иди мо аст" .

وما سوى ذلك من أعياد كالكريسماس ورأس السنة الميلادية وغيرها، فهي لأهل الكتاب.
Ва ғайр аз ин идҳо, ба мисли иди мавлуди исо алайҳис салом, ки он дар оғози Соли Нави милодӣ аст. Ва ин иди аҳли китоб аст.
ولا يجوز للمسلم اعتبارها ولا الاحتفال بها.
Барои ҳар мусалмон ҷоиз нест, ки ин идро итизор шавад ва ё ҷашн бигирад.
و لا التهئة بها أو المشاركة فيها.
Ва ҳам Табрик ва ё иштирок кунад.
في ذلك: إهداؤهم ما هو من لوازمها،
Ва бар он дохил мешавад: иштирок кардан, ба мисли чизеро аз лозимоти ин идро ба онҳо ҳадия кардан аст.
أو بيعهم هذه المستلزمات من أنوار وأشجار. ومأكولات معينة.
Ва ё баъзе аз лозимоти ин идро фурӯхтан, ки он ба мисли фурӯхтани чароғакҳо, дарахти арча ва ғайраҳо.
Ва ё фурӯхтани баъзе аз хӯрданиҳои муайян, ки хоси он рӯз аст.
فإن هذا منهي عنه لسببين:
Пас албатта ин бо ду сабаб манъ ва наҳй аст:
الأول: إن في ذلك تشبها بهم، وإقرارا لهم على كفرهم، وقد حرم الإسلام التشبه بالكافرين فيما هو من خصائصهم.
Сабаби аввал: Ин монанд шудан ва тақлид кардан ба аҳли китоб, ва эътирофи куфри онҳост.
Ва албатта дини Ислом монанд шудан ва тақлид кардан ба кофиронро ҳаром кардааст, зеро ин ид аз хислатҳои онҳост.
الثاني: إن في هذه الأعياد ابتداعا وإحداثا في دين الله تعالى.
Сабаби дуввум:
Ин идҳо дар дини Аллоҳ аз бидъатҳост.
قال ابن القيم رحمه الله: وأما التهنئة بشعائر الكفر المختصة به فحرام بالاتفاق.
Ибни Қаййим раҳимаҳуллоҳ гуфт: "Аммо дар мавриди табрик кардани шиор ва ё иди кофирон, ки хоси онҳо аст, бо иҷмоъи уммат ҳаром аст".
كأن يهنئهم بأعيادهم. فيقول: عيد مبارك عليك. أو تهنأ بهذا العيد أو نحوه.
Зеро шумо ба онҳо мегӯед, ки" идат бар ту муборак бод".
فهذا إن سَلم قائله من الكفر، فهو من المحرمات.
Пас, агар гӯяндаи он аз куфр эмин ва саломат монад, вале бидонад, ки табрик кардани онҳо аз ҷумлаи муҳаррамот аст.
ولا يعد ذلك مشاركة ولا إقرارا للاحتفال.
Ин маънои сӯи
истифода ва ё иқрори он ҷашн нест.
وإنما هو تميز المسلم واستقلاله في معتقداته وشعائره عن غيره.
Балки он фарқ кардани мусалмон ва мустақил будани ӯ дар эътиқодоташ ва расму оинаш аз дигарон аст.
ولهذا جاز قبول الهدية منهم.
Бинобарин қабули ҳадя аз онҳо ҷоиз аст .
. ولا يعني هذا إساءة المعاملة، ولا الاعتداء
Ва на иштирок ва на муомилаи бад ва душманӣ бо онҳост.
بل تؤخذ على سبيل البر وقصد التأليف والدعوة إلى الإسلام.
Балки ба хотири некӣ ва қасди даъват ба Ислом гирифта шудааст.
ما لم يكن مما ذبحوه لأجل العيد
Магар он чизҳое, ки онҳо барои ид забҳ ва қурбонӣ мекунанд.
قال شيخ الاسلام ابن تيمية رحمه الله: وأما قبول الهدية منهم يوم عيدهم، فقد قدمنا عن علي بن أبي طالب رضي الله عنه أنه أُتي بهدية النيروز فقبلها.
Шайхул Ислом фармуд: "Аммо дар мавриди қабули ҳадя аз онҳо дар рӯзи идашон. Аз Алӣ ибни Абӯтолиб (разияллоҳу анҳу) ривоят карда будем, ки ба ӯ ҳадияи рӯзи Наврӯзро оварда буданд, ва ӯ он ҳадияро пазируфта буд" .
وعن أبي برزة أنه كان له سكان مجوس فكانوا يهدون له في النيروز والمهرجان. فكان يقول لأهله ما كان من فاكهة، فكلوه. وما كان من غير ذلك، فردوه.
Ва аз Абубарза ривоят аст, ки ӯ иҷоранишиноне дошт, ва онҳо маҷусӣ буданд. Ва дар ҳар иди Наврӯз ва Меҳрҷон ба ӯ ҳадия медоданд. Ва ӯ ба аҳли худ мегуфт, ки аз меваҳояш бихӯред, ва ғайри онро ба худашон боз гардонед" .