«بديع السموات و الأرض»
«Офаринандаи осмонҳо ва замин»

Ал-Бадиъ ҷалла ҷалолаҳу, аз номҳои Аллоҳ субҳонаҳу ва таъоло аст. Аллоҳ таъоло мефармояд: “Офаринандаи осмонҳо ва замин аст. Ва он чун коре мекунад, пас ҷуз ин нест, ки онро мегӯяд: Бишав, пас мешавад”. (Сураи Бақара, ояти 117). Инчунин мефармояд: “Ӯст, ки офариниши Худро оғоз кардааст ва сипас онро боз мегардонад”. (Рум, ояти 27). Яъне Аллоҳ таъоло офариниши онҳоро оғоз намуд, то онҳоро озмоиш кунад, ки кадом яке аз онҳо амали беҳтаре анҷом медиҳад. Сипас онҳоро бори дуввум ба вуҷуд меорад, то касонеро, ки кори нек карданд, подоши нек бидиҳад ва бадкоронро ба ҷазои корҳои бадашон бирасонад. Ҳамчунин Ӯст, ки эҷоди махлуқотро ба сурати таҷриҷӣ оғоз мекунад ва сипас дар ҳар замон онро такрор менамояд. Аллоҳ таъоло фармудааст: “Бегумон Парвардигори ту, ҳар кореро ки хоҳад анҷом медиҳад”. (Ҳуд, ояти 107). Ва фармудааст: “Ба дурустӣ ки Ӯ аз бози аввал меофаринад ва дубора зинда мекунад. Ва Ӯ Омурзгору Дӯстдор аст. Парвардигори Арш, Гиромиқадр аст”. (Сураи Буруҷ, ояти 13, 15). Ин аз камоли қуввати Парвардигор ва нуфузи ирода ва қуввати Ӯст, ки ҳар коре ки бихоҳад, бе ин ки мухолиф ва боздоранда дошта бошад, анҷом медиҳад. Ӯ ҳар коре, ки анҷом медиҳад, пуштубон ва ёридиҳандае надорад, балки ҳаргоҳ чизе бихоҳад, ба он мегӯяд: Пайдо шав, пас пайдо мешавад. Ӯ таъоло ҳар чизеро ирода намояд, ба анҷом мерасонад. Аммо ирода ва хости Ӯ тобеъи ҳикмат ва ситоиши Ӯст. Пас Ӯ бо камоли қудрат ва нуфуз мавсуф аст ва ҳикмати Ӯ ҳар ончиро кардааст ва мекунад фаро мегирад.

اللغة الطاجيكية
Забони Тоҷикӣ