ҚАЛБ ПОДШОҲ АСТ

Қалб подшоҳ ва аъзои бадан лашкари он аст. Агар қалб тавба кунад, пас ҳама лашкар тавба мекунанд. Агар қалб чиркину нопок гардад, лашкар ҳам чиркину нопок мегардад. Зеро қалб ба мисли пару бол аст, ки дар вақти шамол ба ҳар тараф пароканда мешавад.
Ва бештари дуои Паёмбар саллаллоҳу алайҳи васаллам чунин буд:
يا مقلِّبَ القلوبِ ثَبِّتْ قلبِي على دينِك
«Эй дигаркунандаи қалбҳо, қалби маро бар дини худ устувор бигардон». Тирмизӣ. Яъне, эй оне, ки дилҳоро гоҳе ба самти тоъат ва гоҳе ба сӯйи маъсият ва нофармонӣ ва ғафлат мегардонӣ, қалбамро ба динат устувор ва собит бигардон, чуноне, ки аз дини устувор ва роҳи рости Ту мунҳариф нашавад.