Фатҳул-муъин дар наздик кардани роҳи солеҳон ва баёни фиқҳ дар дин
Бисмиллоҳир Раҳмонир Раҳим Ҳамду ситоиш аз Аллоҳ аст, Ӯро ҳамд мегӯем ва аз Ӯ талаби ёрӣ меҷӯем ва омурзиш талаб мекунем ва аз бадиҳои нафсҳои худ ва аз бадии амалҳоямон ба Ӯ паноҳ мебарем, ҳар касро, ки Аллоҳ ҳидоят кунад, барои ӯ гумроҳкунандае нест ва касеро гумроҳ кунад, барои ӯ роҳнамое нест ва гувоҳӣ медиҳам, ки ҳеҷ маъбуди ҳаққе ҷуз Аллоҳ нест, ягона асту шарике надорад ва гувоҳӣ медиҳам, ки Муҳаммад саллаллоҳу алайҳи ва саллам банда ва расули Ӯст. (Эй касоне ки имон овардаед! Аз Аллоҳ он гунае ки шоистаи тарсидан аз Ӯст битарсед ва намиред, магар ин ки мусалмон бошед), (Эй мардум аз Парвардигоратон битарсед, он зоте ки шуморо аз як тан офарид ва ҳамсарашро низ аз ӯ офарид ва аз он ду мардон ва занони бисёре пароканда кард ва аз Пар-вардигоре, ки ба Ӯ аз ҳамдигар дархост мекунед ва аз "кандани" пайванди хешовандӣ бипарҳезед, албатта Аллоҳ бар шумо муроқиб аст), (Эй касоне ки имон овардаед! Аз Аллоҳ битарсед ва сухани дуруст бигӯед, то "Аллоҳ" корҳоятонро бароятон ислоҳ кунад ва гуноҳонатонро биёмурзад ва ҳар кас ки аз Аллоҳ ва паёмбараш итоат кунад, яқинан ба комёбии бузурге ноил шудааст). Аммо баъд: Ин китоб "Манҳаҷус соликин ва тавзеҳул фиқҳи фид дин" аз ҷомеътарин хулосаҳои фиқҳӣ аст, ки бе ишора бар ихтилоф, дурусттарин масъалаҳои фиқҳиро зикр кардааст. Ҳамчунон муаллиф раҳимаҳуллоҳ ҳарис буд, ки он чизеро, ки бартар медонад бо далел аз Қуръону суннат собит кунад ва муаллиф онро нек анҷом дод ва ифода кард, як гурӯҳ олимон ба омӯхтани ин китоб ва ба он диққат додан тавсия кардаанд. Аз ин рӯ, мо хостем, ки онро барои донишомӯзони ибтидоӣ бо роҳи нав пешкаш кунем ва дар он масъалаҳоро тақсим кардем. Ва мо баён кардем, ки муроди муаллиф дар он чист ва равиши мо дар китоб ба тарзи зер ҷамъбаст шудааст: Забти матн ва ба он диққат додан. Матнро дар ҷадвалҳо бо заминаи кабуд қарор додан. Он чизеро, ки аз шарҳдиҳанда дар равиши матн илова карда шудааст, ба қавси мураббаъ [...] ва он бо сиёҳ дар мобайни матн ва бо ранги кабуд дар сарлавҳаҳо қарор дода шудааст. Илова кардани баъзе тавзеҳот ва иловаҳо ба он чизе, ки муаллиф раҳи-маҳуллоҳ зикр кардааст, аз ҷумла: Илова кардани баъзе ҳудуд ва дар ҳолати зарурӣ ҷамъбастҳоро дар шакли ҷадвалҳо дар бобҳои аввал қарор додан. Ва мо ба бештари изофаҳо такя кардем бар он чизе ки шайх аллома Му-ҳаммад ибни Солеҳ Усаймин, Аллоҳ таъоло ӯро раҳмату мағфират кунад, қарор додааст, ӯ шогирди муаллиф аст. Ин дар китобҳои ӯ "Шарҳи мумтиъ ала зодил мустақниъ" ва "Фатҳу зилҷалоли вал икром бишарҳи Булуғил маром" омадааст. Аз Аллоҳ таъоло мехоҳем, ки ин асарро аз мо бипазирад ва барои ваҷҳи каримаш холис гардонад ва барои хонанда ва омӯзанда нафъ диҳад, зеро Ӯ шунавову доност. Муқаддимаи шарҳ
