«الرقيب»
«Ар-Рақиб»
Ар-Рақиб ҷалла ҷалолуҳу, яъне Ҳифзкунандае, ки аз Ӯ чизе ғоиб намешавад. Зоте аст, ки шунавоияш чизҳои шунидашударо ва биноияш чизҳои диданиро фаро гирифтааст. Илми Ӯ ҳама чизро фаро гирифтааст, ки бар Ӯ пӯшидае пинҳон намемонад. Номи Ар-Рақиб дар Қуръони карим се маротиба омадааст. Аллоҳ таъоло фармуд: "Ва Аллоҳ бар ҳамаи чиз нигаҳбон аст". (Сураи Аҳзоб: 52). Аллоҳ таъоло аз ончи дилҳо пинҳон медоранд, огоҳ ва муроқиби ҳамагон аст. Ҳамчуноне, ки фармуд: “Ва аз қатъи хешовандӣ битарсед. Ба дурустӣ ки Аллоҳ бар шумо Нигаҳбон аст”. (Нисо:1). Аллоҳ таъоло тамоми махлуқотро ҳифозат намуда ва ҳамаро дар беҳтарин низом қарор дода аст. Аллоҳ фармуд: “Ва ҳамсанги заррае дар замин ва дар осмон чизе аз Парвардигори ту пӯшида намешавад ва чизе хурдтар ва бузургтар аз он нест, магар он ки дар Китоби равшан навишта шудааст”. (Юнус:61). Аллоҳ таъоло Рақибе аст, ки ба қасду нияти мо низ назар мекунад. Аллоҳ фармуд: “Ҳамоно Парвардигори Ту ба камингоҳ аст”. Аллоҳ ҳама корҳои моро муроқаба мекунад. Ҳамчуноне, ки фармуд: “Ва эй қавми ман, ба таври худ амал кунед, ҳамоно ман низ амалкунандаам. Ба зудӣ он касро хоҳед донист, ки ба ӯ азоб биёяд ва ӯро расво кунад, ва он касро, ки дурустгӯй аст. Ва интизор баред, ҳамоно ман бо шумо мунтазирам». (Ҳуд:93). Ва Паёмбар ﷺ маънои эҳсонро баён карда чунин фармуданд: “Эҳсон он аст, ки Аллоҳро тавре ибодат бикун, ки гуё Ӯро мебинӣ ва агар ту Ӯро намебинӣ, яқинан бидон, ки Ӯ туро мебинад”. Шуморо агар дар ҳама маконҳо бо камераҳо муроқаба кунанд, пас аҳволи шумо чигуна мешавад? Оё оне, ки шуморо офаридааст, наметавонад аз аҳволи шумо бохабар бошад? Аллоҳ фармуд: “Оё мепиндоранд, ки Мо сухани пинҳону саригӯшии онҳоро намешунавем? Бале, мешунавем ва фиристодагони Мо наздики онҳо менависанд”. (Зухруф:80).

اللغة الطاجيكية
Забони Тоҷикӣ