القلب الثابت
ҚАЛБИ УСТУВОР

Қалби инсон дар асл тағйирёбанда аст ва воридоти зиёд дорад, бинобарин бисёр вақт тағйир меёбад. Қалб манзили илҳом ва васваса аст. Қалб ҳайроншуда дар байни ҳавову ҳавас ва ҳидоят аст. Паёмбар ﷺ дар дуои худ мегуфтанд:“Эй гардонандаи қалбҳо, қалби маро ба динат устувор гардон”.
Аллоҳ он зоте аст, ки қалбҳоро устувор мегардонад ва онро ба ресмони имон мебандад. Ҳамчуноне, ки асҳоби Каҳфро баста буд, ки ба ҳақ даъват карданд. Аллоҳ фармуд: “Ва Аллоҳ муъминонро дар зиндагонии дунё ва охират ба сухани дуруст устувор медорад”. Иброҳим 27. Ва Ҳирқал ба Абусуфён гуфт: “Инчунин имон вақте ки ба қалб табассум мекунад, пасрӯй намегардонад”.
Ва аз сабабҳои устувории қалб, зиндагӣ бо Қуръон аст. Пас аз Қуръон таълим бигирем, ки чигуна Нӯҳ алайҳис салом дар назди пайравонаш ва Иброҳим алайҳис салом дар яктопарастиаш ва Юсуф алайҳис салом дар назди ҳамсари Азиз ва соҳирон дар назди Фиръавн устувор буданд.
اللغة الطاجيكية
Забони Тоҷикӣ