وجلت قلوبهم
ҚАЛБАШОН МЕТАРСАД

Барои ба даст овардани самараҳо, зикр бояд бо забон ва бо қалб бошад ва танҳо зикри забон бо ҳаракат кунондани ду лаб кифоя нест.
Ибни Қаййим раҳимаҳуллоҳ гуфт: “Зикри қалб маърифатро зиёда гардонда муҳаббатро дар қалб мекорад ва инсонро боҳаё гардонда аз Аллоҳ метарсад. Ва зикри қалб даъват ба тарси Аллоҳ мекунад, ки ӯ дар муроқаба аст. Дар тоатҳо кӯтоҳӣ намекунад ва аз гуноҳу маъсиятҳо рӯ мегардонад”.
Қозӣ Иёз раҳимаҳуллоҳ гуфт: “Зикри Аллоҳ ду навъ аст: Зикри қалбӣ ва зикри забонӣ. Аммо зикри забонӣ он зикре аст, ки аз заъифтарин зикрҳост”.
Шайхул Ислом раҳимаҳуллоҳ гуфт: Мардум дар зикр кардан чаҳор гурӯҳ ҳастанд: 1. Зикр бо қалб ва зикр бо забон, ки онҳо ба он амршудаанд. 2. Зикр бо қалб. 3. Зикр бо забон, ки ҳамеша забонаш бо он тар аст. Аллоҳ фармуд: “Ман ҳамроҳи бандаам ҳастам, ончи маро ба ёд меорад ва ду лабаш дар ёди ман дар ҳаракат аст”. 4. Тарки зикр бо қалб ва тарки зикр бо забон, ки ин гурӯҳ инсонҳо аз ҷумлаи хасоратётагонанд.

اللغة الطاجيكية
Забони Тоҷикӣ