صلة الرحم
СИЛАИ РАҲМ
Муҳаббати хешу табор баракат дар ризқ ва баракат дар умр дорад. Силаи раҳм аз амрҳои бузурги дини мубини Ислом аст. Ин тоате аст, ки ба он бояд шитоб кард. Зеро савоби он дар ин дунё пеш аз охират аст ва он силаи раҳм аст. Паёмбар ﷺ фармуданд: “Ҳар кас мехоҳад ризқаш зиёд ва умраш дароз гардад, пас бояд пайванди хешовандиро риоя кунад”. Бухорӣ. Силаи раҳм бо зиёрат ва эҳсон ба хешу табор анҷом меёбад. Ва бо қадри имкон ба онҳо хайр ва фоидае бирасонад ва бадӣ ва зарарҳоро аз онҳо дур намояд. Аз хешу табор агар касе бемор гардид ба аёдати онҳо равад ва ба фақиронашон чизе аз молаш садақа бидиҳад ва дар ҷашну хурсандиҳои онҳо иштирок бикунад ва дар ғаму андӯҳашон шарик бошад. Ва он чизе, ки байни мардум дар ин замона маъруф аст, он занг задан бо телефони мобилӣ аст. Пайванди хешу таборие, ки он ба мо воҷиб аст, онҳо наздиктарин шахсон ва фарзандони онҳо мебошанд. Ба мисли падару модар, падаркалону модаркалон, писарон ва духтарон, набераҳо, бародарон ва хоҳарон, амакҳо ва аммаҳо, тағоҳо ва холаҳо ва ҳам писарону духтарони онҳо мебошанд. Зеро ҳамаи инҳо ба қадри наздик буданашон ҳаққи пайванди хешовандӣ доранд. Бидон, ки силаи раҳм танҳо мукофоту хайру савоб нест, балки он як ибодати мустақим аст. Пас он хешу таборе, ки силаи раҳмро қатъ кардааст, ту ба он пайванди хешовандиро оғоз бикун. Он чизе, ки дигар хешу табор манъ карда буданд, ту ато фармо. Силаи раҳм савоби бузург дорад, қатъи он низ азоби бузург дорад. Паёмбар ﷺ фармуданд: “Қатъкунандаи силаи раҳм дохили биҳишт намегардад”. Бухорӣ ва Муслим.
اللغة الطاجيكية
Забони Тоҷикӣ