حب المال وجمعه
ДӮСТ ДОШТАНИ МОЛ ВА ҶАМЪИ ОН
Мол чизи дӯстдоштаи инсон аст: "Ва молу сарватро бисёр дӯст медоред, дӯстдоштании зиёд". Фаҷр:20. Бинобарин барои инсон зарур аст, ки моли дунёро аз роҳҳои ҳароме, ки шариъат манъ кардааст касб накунад. Ва ҳамчунин нафақаҳои фарзиро аз моли худ бидиҳад. Барои ба моли кам қаноат кардан, бояд мо дар зиндагии худ иқтисод дошта бошем ва ба моли мардум назар накунем, балки ба шахсоне назар бикунем, ки дар моли дунё аз мо пасттар ҳастанд. Бисёр дӯст доштани мол сабаби манъи ҳуқуқи дигарон ва фарқ накардани ҳалол аз ҳаром аст. Камбағалӣ ва тангии ризқ далел нест, ки шумо ба гуноҳ даст занед ва намозро дар вақташ нахонед. Ба мо лозим аст, ки камбағалии баъзе Паёмбарон, солеҳон ва уламоро бингарем. Аллоҳ молу сарватро ба шахсе мехоҳад ва ё намехоҳад ато мефармояд ва ё танг мегардонад. Мусалмон агар сарватманду бой бошад, бояд шукр кунад ва агар камбағалу тангдаст бошад, бояд сабр кунад. Ҳар мусалмоне, ки ботақво ва таваккалкунанда аст, Аллоҳ ба ӯ аз ҷойе ризқ медиҳад, ки дар фикри он набуд. Инсон агар молро дар тоати Парвардигор сарф кард, пас он хайр аст, вале агар онро дар гуноҳ сарф кард, пас он шарр аст. Зеро дар рӯзи қиёмат инсонро аз моле, ки касб кардааст пурсида мешавад. Ва инсон молу мулкро бисёр дӯст медорад, ки яке аз аломатҳои он; Фурӯхтани охират ба моли ночизи дунё ва фарқ накардани ҳалол аз ҳаром. Аллоҳ фармуд: “Бигӯ: Агар шумо молики хазинаҳои раҳмати Парвардигори ман будед, дар ин сурат ба хотири тангназарӣ худдорӣ мекардед, мабодо бахшиш сабаби тангдастии шумо шавад. Ва инсон тангназар аст". Исро-100. Ва фармуд: "Чунин нест, ки шумо мепиндоред, ба яқин инсон саркашӣ мекунад, аз ин ки худро бениёз бибинад". Алақ-6,7.
* * *
اللغة الطاجيكية
Забони Тоҷикӣ