«الرفيق»
«Ар-Рафиқ»

Ар-Рафиқ ҷалла ҷалолуҳу, яъне он зоте аст, ки дар офариниш, шариъат ва ҷазо доданаш Рафиқ (нарм) аст. Халқро офарид ва ба тадриҷ, андак-андак ба мувофиқи ҳикматаш ва бар ваҷҳи фарохӣ ва осонӣ ва бар муносибати бандагон аҳкомро содир намуд. Ва Ӯ зоте аст, ки бо бандагон ба нармӣ ва мулоимӣ муомала мекунад. Номи Ар-Рафиқ ҷалла ҷалолуҳу дар Қуръони Карим наомадааст, балки он дар Суннати мутаҳҳари Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва саллам омадааст. Далел бар ин қавли Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва саллам аст, ки фармуданд: "Ҳамоно Аллоҳ Рафиқ (яъне, Меҳрубон) аст, аҳли рифқро дӯст медорад ва ҳамоно Аллоҳ бар рифқ (нармӣ) ато мекунад он чиро, ки бар дуруштӣ ато намекунад". (Ривояти имом Аҳмад). Пас Аллоҳ таъоло дар корҳояш осонгир аст. Аллоҳ ба фарёди бандагонаш мерасад ва боронро сарозер мекунад. Онгоҳ, ки аз Ӯ талаби кӯмак кунанд, кӯмак менамояд. Аллоҳ дар сахтиҳо ба фарёди бандагонаш мерасад ва вақте ки ба сахтӣ гирифтор мешаванд, ёрӣ менамояд. Гурснагонро ғизо ва бараҳнагонро либос медиҳад. Мусибатзадагонро раҳоӣ мебахшад. Дуоро дар ҳоли зарурот иҷобат менамояд. Пас ҳар кас аз Ӯ кӯмак биҷӯяд ба фарёдаш мерасад. Дар Китоб ва Суннат далелҳои зиёд ворид шудааст, ки Аллоҳ таъоло сахтиҳоро дур намуда ва мушкилотро барои бандагон осон намудааст. Касе, ки дар амр, наҳй ва раҳнамоии мардум аст, бояд нармӣ ва меҳрубониро пеша кунад. Ва касе, ки ба сухани зишту озори мардум қарор гирад, бояд забонашро аз носазогӯйӣ боз дорад ва худашро бо нармӣ ва меҳрубонӣ дифоъ намояд.

اللغة الطاجيكية
Забони Тоҷикӣ