«الحي القيوم»
«Ал-Ҳаййу Ал-Қайюм»
Ал-Ҳаййу ҷалла ҷалолуҳу, яъне он зоти зиндае, ки намемирад ва ҳаёти Ӯ субҳонаҳу ва таъоло комилтарин ҳаёт аст. Ӯ таъоло ҳамаи сифатҳои камолро лозим мегирад ва зидди онро аз ҳамаи ваҷҳҳо нафӣ мекунад. Камоли ҳаёти Ӯ лозим мегирад, ки Ӯро ғанаб ва хоб намегирад. Ал-Ҳаййу ҷалла ҷалолуҳу дар Қуръони Карим панҷ маротиба омадааст. Аллоҳ таъоло мефармояд: "Аллоҳ Парвардигорест, ки ҳеҷ маъбуде ба ҷуз Вай нест, Зиндаву Тадбиркунандаи олам аст". (Сураи Бақара, ояти 255). Ва фармудааст: “Аллоҳ Парвардигорест, ки ҳеҷ маъбуде сазовори ибодат нест, магар Ӯ Зиндаву Поянда ва Тадбиркунандаи олам аст”. (Сураи Оли Имрон, ояти 2). Ал-Қайюм ҷалла ҷалолуҳу, яъне он зоте аст, ки ба нафси худ қоим аст, пас ба касе эҳтиёҷ надорад ва ҳамаи чиз ба Ӯ қоим аст, пас ҳамаи чиз ба ҷуз Ӯ ба суйи Ӯ ба зоташ муҳтоҷ аст. Ал-Қайюм ҷалла ҷалолуҳу дар Қуръони Карим се маротиба омадааст. Аллоҳ таъоло мефармояд: "Аллоҳ Парвардигорест, ки ҳеҷ маъбуде ба ҷуз Вай нест, Зиндаву Тадбиркунандаи олам аст". (Сураи Бақара: 255). Ва фармудааст: “Ва ниёиш кунад чеҳраҳои мардум барои Зиндаи Поянда, ҳароина, ҳар касе ки бори ситамро бардошт, ба матлаб нарасид”. (Сураи Тоҳо, ояти 111). Ал Ҳаййу, Ал Қайюм аз номҳои зебои Аллоҳ субҳонаҳу ва таъоло аст, ки лафз ва маънои он хос барои Ӯст. Ал Қайюм ба маънои он аст, ки Ӯ таъоло ба ягон чиз муҳтоҷ нест, ҳама чиз ба Ӯ таъоло муҳтоҷ ҳастанд. Аллоҳ таъоло фармудааст: “Оё касе ки Ӯ бар ҳар шахс ва ба ҷазои он чӣ амал кардааст, нигаҳбон бошад”. (Сураи Раъд, ояти 33). Ва фармудааст: “Ва ин аст тариқаи дини дуруст”. (Сураи Баййинаҳ, ояти 5). Ва фармудааст: “Пас, рӯи худро барои дин ҳаниф (дини яктопарастӣ) шуда рост кун, ки мардумро бар вай офарида аст! Офариниши Аллоҳро иваз кардан нест. Ин дини дуруст аст, валекин аксари мардум намедонанд”. (Сураи Рум, ояти 30).
اللغة الطاجيكية
Забони Тоҷикӣ