«القاهر القهار»
«Ал-Қоҳир, Ал-Қаҳҳор»
Ал-Қоҳир, Ал-Қаҳҳор ҷалла ҷалолуҳу. Яъне, Ӯ касест, ки гарданҳо барояш хамшуда ва мутакаббирон хоршуда ва чеҳраҳо дар баробари Ӯ фурутаншуда ва ҳамаи чизро ғолиб омада ва халқҳо ба Ӯ зердаст шуданд ва барои Азамат, Бузургӣ ва Кибрёии Ӯ фурутан гаштанд. Номи Ал-Қоҳир дар Қуръон ду маротиба зикр шудааст ва аммо номи Ал-Қаҳҳор шаш маротиба омадааст. Аллоҳ таъоло фармуд: "Ва Ӯ ягонаи бисёр Ғолиб аст". (Сураи Раъд:16). Ва фармудааст: "Ва Ӯст, ки бар бандагони худ, Ғолиб аст". (Сураи Анъом:18). Ва фармудааст: “Рӯзе, ки онҳо аз қабрҳо берун оянд, аз онҳо чизе бар Аллоҳ пӯшида набошад. Аллоҳ мепурсад: «Подшоҳии имрӯз аз они кист?» Боз Худ ҷавоб гӯяд: «Аз они Аллоҳи Ягонаи Ғолибу Қаҳҳор аст”. (Сураи Ғофир:16). Ӯ зоте аст, ки бар тамоми ҷаҳониён Ғолиб мебошад ва ҳама махлуқот дар баробари Ӯ таслиманд. Аносири арбаа (об, хок, бод, оташ) ҷаҳони боло ва поён таслими қудрати Ӯ ҳастанд. Бинобарин ҳеҷ чизе рух намедиҳад ва ҳеҷ чизе аз ҳаракат намеистад, магар ба фармони Ӯ, ҳар ончи Ӯ бихоҳад, ҳамон мешавад. Ва ҳар ончи Ӯ нахоҳад, он анҷом намеёбад. Ҳама офаридаҳо ба Аллоҳ ниёз доранд. Онҳо молики фоидаҳову зарарҳо ва хайру шарри худ нестанд. Ҳаёту қудрат ва тавоноии Аллоҳ комил аст. Қаҳр ва ғолибии Ӯ низ комил аст. Аллоҳ фармудааст: “Рӯзе, ки ин замин ба ғайри ин замин бадал карда шавад ва осмонҳо низ бадал карда шаванд ва ҳама мардум ба ҳузури Аллоҳи ягонаи Ғолиб ҳозир шаванд”.(Сураи Иброҳим: 48). Ва Аллоҳ фармуд: “Ва он касе ки аз аҳли Миср Юсуфро харид, ба зани худ гуфт: «Гиромӣ дор ҷои ӯро, шояд ки моро нафъ диҳад ё ӯро фарзанд гирем». Ва ҳамчунин Юсуфро дар замини Миср ҷой додем ва то ба ӯ илми таъбири хобҳоро биёмӯзонем ва Аллоҳ ба амри Худ Ғолиб аст, лекин бештари мардум намедонанд”. (Сураи Юсуф:21).
اللغة الطاجيكية
Забони Тоҷикӣ