«اللطيف»
«Ал-Латиф»
Ал-Латиф ҷалла ҷалолуҳу. Он зоте аст, ки илми Ӯ амрҳои дақиқро фаро гирифтааст ва он зоте, ки Раҳмат ва хайрашро ба бандагонаш ба роҳҳои махфӣ мерасонад. Ал-Латиф дар Қуръони Карим ҳафт маротиба зикр шудааст. Аллоҳ таъоло фармуд: "Дарнамеёбанд Ӯро чашмҳо ва Ӯ дармеёбад чашмҳоро ва Ӯ ниҳоят Меҳрубону Бохабар аст". (Сураи Анъом:103). Ва фармуд: “Аллоҳ бар бандагони Худ Меҳрубону Латиф аст, ҳар киро хоҳад рӯзӣ медиҳад ва Ӯ Тавоною Ғолиб аст”. (Сураи Шӯро:19). Ал-Латиф аз номҳои некӣ Парвардигор аст. Он зоте аст, ки нисбат ба банда дар умури берунӣ Лутф ва Марҳамат дорад. Пас Ӯ бандаро ба сӯйи ончи ки ба салоҳ ва суди ӯст, бе ин ки банда ҳис кунад, пеш мебарад. Ин аз осори Илм, Карам ва Раҳмати Ӯст. Бинобарин Латиф ду маъно дорад: 1. Ӯ Огоҳ аст ва илму огоҳии Ӯ бар розҳо ва умури пӯшидаву пинҳон, сирри дилҳо ва умури ғайбӣ ва ҳар ончи, ки дақиқ ва борик аст, иҳота намудааст. 2. Лутф ва Меҳрубонии Ӯ нисбат ба бандааш ба он сабаб аст, ки эҳсони Худро бар банда комил мегардонад ва ӯро шомили Карам ва Бузургвории Худ қарор медиҳад ва ба мақомҳои боло мебардорад. Ӯро ба сӯйи осонӣ ва кушоиш мебарад ва аз сахтӣ дур медорад. Ва ҳама навъҳои мушкилоти ногуворро сабаби саодати ӯ мегардонад. Ҳамон гунае, ки Паёмбаронро ба василаи азият ва озори қавмашон ва бо ҷиҳод дар роҳи Аллоҳ имтиҳон кардааст. Чуноне ки Аллоҳ таъоло аз аҳволи Юсуф (алайҳис салом) хабар дода баён намудааст, ки ин ҳолат оқибати нек барои ӯ дар дунё ва охират аст. Лутф ва Карами Парвардигорро наметавон дарк кард, зеро он дар тасаввур ва хаёл намеғунҷад. Аллоҳ таъоло ба бандагонаш Меҳрубон аст ва ба дӯстонаш Лутф дорад.

اللغة الطاجيكية
Забони Тоҷикӣ