«الواسع»
«Ал-Восиъ»

Ал-Восиъ ҷалла ҷалолуҳу, яъне Ӯ он зоте аст, ки ҳамаи чизро ба Раҳмат ва Илм фаро гирифтааст ва ризқи Ӯ ҳамаи халқашро фаро гирифта, ягон кас санои Ӯро баҷо оварда наметавонад. Ал-Восиъ ҷалла ҷалолуҳу дар Қуръони Карим нуҳ маротиба омадааст. Аллоҳ таъоло фармуд: "Албатта Аллоҳ Кушоишгару Доно аст". (Сураи Бақара, ояти 115). Инчунин мефармояд: “Вале Парвардигор ба шумо ваъдаи омӯрзиши Худ ва фузӯнии неъматро медиҳад ва Аллоҳро Фазлу Раҳматаш ва тамоми сифоташ Васеъ аст ва аз ҳама чиз Огоҳ мебошад”. (Сураи Бақара, ояти 248). Пас сифоти Парвардигор Восеъ ва Густурда мебошад. Тавре, ки ҳеҷ кас наметавонад ситоиши Ӯро бояду шояд бигӯяд. Балки Ӯ таъоло ҳамон гуна аст, ки Худро Сутуда, Азамат, Подшоҳ ва Фармонраво номид, зеро фазлу эҳсони Ӯ Восеъ аст. Вуҷуд ва карами Ӯ фаровон ва бузург мебошад. Аллоҳ таъоло фармуд: “Азоби Худро ба ҳар ки хоҳам мерасонам ва Меҳрубонии Ман ҳама чизро иҳота кардааст, пас онро барои касоне хоҳам навишт, ки парҳезгорӣ мекунанд ва закот медиҳанд ва касоне, ки ба оёти Мо мӯътақид ҳастанд”. (Сураи Бақара, ояти 156). Ал-Восиъ ҷалла ҷалолуҳу инчунин ба маънои Восеъул Ғанӣ аст, ки Ғанӣ будани Ӯ ҳама бандагонашро иҳота кардааст. Аллоҳ таъоло фармудааст: “Парвардигори мо аз рӯи дониш бар ҳама чиз иҳота кардааст. Мо бар Аллоҳ таваккал кардаем. Эй Парвардигори мо, дар миёни мову дар миёни қавми мо ба ростӣ ҳукм кун ва Ту Беҳтарини Ҳукмкунандагон ҳастӣ)”. (Сураи Аъроф, ояти 89). Ва фармуд: “Ононеро, ки аз гуноҳони кабира ва беҳаёиҳо, ҷуз гуноҳони сағира парҳезгорӣ мекунанд, ҳароина Парвардигори ту бисёр омурзанда аст ва Ӯ ба аҳволи шумо Доност”. (Сураи Наҷм, ояти 32).

اللغة الطاجيكية
Забони Тоҷикӣ