«البر»
«Ал-Барру»

Ал–Барру ҷалла ҷалолуҳу. Оне, ки бахшандаи неъматҳои зоҳирӣ ва ботинӣ аст. Яъне ҳама махлуқот як лаҳзае аз эҳсону некӯи Ӯ бениёз намебошад. Аҷру савоби некӯкорони мусалмононро дучанд мебахшад ва аз бадкории онон авф ва гузашт мекунад. Ва Ӯ дар ваъдааш содиқ аст. Ал–Барру ҷалла ҷалолуҳу дар Қуръони Карим як маротиба омадааст. Аллоҳ фармудааст: "Мо пеш аз ин Ӯро ба фарёд мехонем, бегумон Ӯ Некӯкору Меҳрубон аст". (Сураи Тур:28). Ал–Барру ҷалла ҷалолуҳу яке аз номҳои Аллоҳ таъоло аст, ки тамоми ҷаҳони ҳастиро дарбар гирифтааст. Бинобарин Ӯ ҳамеша эҳсон ва некӣ менамояд ва некуҳои Ӯ бешумор аст. Ва некукорӣ сифати Ӯст, ки осори он тамоми неъматҳои зоҳирӣ ва ботиниро дарбар мегирад. Бинобарин ҳеҷ махлуқе ба андозаи як чашм ба ҳам задан, наметавонад аз эҳсон ва некукории Аллоҳ таъоло бениёз бошад. Эҳсон ва некукории Ӯ таъоло ом ва хос аст. 1. Эҳсон ва некукории оми Ӯ, ки фармудааст: “Ва Раҳмати Ман ҳама чизро дарбар гирифтааст”. (Аъроф:156). Ва фармуд: “Парвардигоро! Меҳрубонӣ ва Дониши Ту ҳама чизро фаро гирифтааст”. (Ғофир:7). Ва фармуд: “Ончи аз неъматҳо доред, ҳама аз сӯйи Аллоҳ аст”. (Наҳл:53). Дар эҳсону некукории омми Аллоҳ, некукор ва бадкор шариканд ва аҳли осмон ва замин ва мукаллафон ҳама аз он бархурдоранд. 2. Эҳсону некукории хоси Аллоҳ, ки ҳамон Раҳмат ва неъмати Ӯ бар парҳезгорон аст. Чунончи фармудааст: “Ва дар замин баъди ислоҳи он, фасод макунед! Ва Ӯро бо тарсу умед бихонед. Ҳароина, Раҳмати Аллоҳ ба Накӯкорон наздик аст”. (Сураи Аъроф:56). Ва фармудааст: “Ва маро ба Раҳмати Худ дар зумраи бандагони шоистаи Хеш дохил бикун». (Намл:19). Ин Раҳмати хос, ки Паёмбарон ва пайравонашон онро меҷӯянд.

اللغة الطاجيكية
Забони Тоҷикӣ