زينة المرأة
ЗИНАТИ ЗАН
Шариат зинат доданро барои зан манъ намекунад ва ҳам онро ҳаром нагардондааст. Лекин он бо шартҳо ва меъёрҳо: Ба мисли ин, ки онҳо ба мардҳо монанд нашаванд ва ҳам ба кофирону фосиқон монандӣ накунанд ва дар он исрофкорӣ набошад. Ва ҳам ба ҷисмашон зараровар набошад ва он тағйир додани он чизе, ки Аллоҳ халқ кардааст, набошад.

Зинат додани зан бо ин чизҳо мубоҳ аст; Ба миҷа сурма кашидан, сиёҳ кардани ду абрӯ, ранг кардани мӯйи сар, рӯйро сафед кардан, истифодаи линзаҳои шаффофи ҳарранга, сафед кардани дандонҳо, ранг кардани нохунҳо ба шарте, ки дар вақти таҳорат кардан онро аз нохунҳо тоза кунад ва ғайра аз чизҳои зинатдиҳанда, ки бояд баъди истифодаи он зан бояд рӯйи худро аз мардони бегона бипӯшонад.

Зинат додани зан бо ин чизҳо ҳаром аст; Часпондан ва пӯшондани мӯйи сохта, истифодаи миҷаи сохта, чидани мӯйҳои абрӯ, ҷарроҳӣ барои зинат, ки дар он тағйири доимии он чизе, ки Аллоҳ халқ кардааст, бошад. Ба мисли зебо кардани бинӣ бо роҳи майда кардан ва тағйир додани шакли он. Ва зебо кардани рӯй бо часпондани пӯст, варам кунондани рӯй ва ду лаб ва монанди инҳо, ки ҳама ин амалҳо ҳаром аст.
اللغة الطاجيكية
Забони Тоҷикӣ