ҒИЗОИ ҚАЛБҲО

Рӯзҳо мегузарад, вақт дароз аст ва қалбҳо сахт гашта дар ғафлат мондааст. Ва қалб бошад аз ёди Аллоҳ ва сухан аз Аллоҳ ва сухан аз охират лаззат мебарад.
Ту агар наҷотро бихоҳӣ, пас ба дастовези муҳкаме чанг бизан. Ва ба осори раҳмати Парвардигорат назар бикун.
Агар ҷисми инсон аз таому шароб сер нагардад, сабаб он аст, ки қалб аз зикри Аллоҳ сер нест. Зикри Аллоҳ ҳаёти қалб ва роҳати он аст. Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва саллам фармуданд: «Мисоли оне, ки Парвардигорашро ёд мекунад ва оне, ки Парвардигорашро ёд намекунад, ба монанди мурда ва зинда аст». Бухорӣ ва Муслим.
Аллоҳ таъоло фармуд: «Онон, ки имон оварданд ва қалбҳояшон ба ёди Аллоҳ ором мегирад. Огоҳ шав қалбҳо ба ёди Аллоҳ ором мегиранд». Раъд 28.